چكيده :
تاريخ‌نويسي به عنوان يك معرفت و علم در طول تاريخ ايران دوره اسالمي تا عصر قاجار صرف‌نظر از پاره‌اي فرازهاي برجسته، روندي يكنواخت و يكسان را طي كرده است. در اين دوره طوالني تقريبا هزارساله، تاريخ‌نويسي هرگز از گزارشهاي پادشاه‌محور به شيوه‌ي سال‌شمار و نثر متكلف و مصنوع فراتر نرفت. با روي كارآمدن حكومت قاجارها، تاريخ‌نويسي به عنوان يك معرفت و دانش انساني از تاثير تحوالت سياسي، اجتماعي و فكري غرب كه جامعه ايران عصر قاجار با آن مواجه شده بود، بركنار نماند....
