عنوان :
بررسي متن فارسي ميانه فردگرد سيزدهم و چهاردهم ونديداد
پديدآورندگان :
باقري مهري نويسنده , باباخاني‌ملكي وحيد نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تبريز
كليدواژه زبان طبيعي :
اوستا , ونديداد , سپند مينو , زيري مينگور , سگ آبي , گناك مينو
چكيده :
ونديداد به معني "قانون ضد ديو" نام يكي از بخشهاي پنج‌گانه موجود از كتاب ديني زردشتيان موسوم به اوستا است. اوستاي موجود در دوره ساساني از زبان اوستايي به فارسي ميانه غربي جنوبي ترجمه و تفسير شده و به خط پهلوي نگاشته شده است. ترجمه اوستا به پهلوي را كه تفاسير نيز در برداشت "زند" مي‌گويند. ونديداد بيشتر موضوعات زير را بر مي‌گيرد: قوانين مذهبي و احكام ديني و تشريفات آييني از قبيل: سوگند خوردن، رعايت پيمان، طهارت انسان، آب و خاك، آداب دخمه، اجتناب از الشه و مردار، لزوم و چگونگي توبه و كفاره، مطالب پزشكي، بر شمردن محاسن و تكريمهاي برخي از حيوانات نظير: سگ، خارپشت گوسفند و غيره ... در يك نگاه كلي همچنان كه اغلب ايران شناسان نيز ذكر كرده‌اند ونديداد مجموعه‌اي است از قواعد و دستورات ديني، مخصوصا راجع به انواع ناپاكي‌هاي و گناهان و وسايل و طرق تطهير و توبه‌ها...
