كليدواژه زبان طبيعي :
موشحات , نظم , اشعار , ابتكار , اوضاع سياسي , بخش ادبيات و زبان عرب , نثر , زبان تركي , اشكال نوع آوري , فارسي , شعراي عباسي , التجديد , صفي الدين حلي بين التقليد
چكيده :
به جرات مي توان گفت كه يصفي الدين حلي بزرگترين شاعر زمان خويش بلكه پيشواي شعراي عصر انحطاط است و نگاهي گذار به ديوان اشعار و آثارش ميزان و عمق برخورداري وي را از علم و ادب به ما مي نمايد وي فصايد بلند و قطعات دل انگيزي را به نظم در آورده و اشعارش برخوردار از معاني شيوا و الفاظي زيبا و سبكي محكم مي باشند او چنان اشعار زيبا و نيكويي سروده كه بر گذشتگان فايق آمد و ايندگان را متحير و عاجز نمود. صفي الدين داراي سبكهاي متعدد و متنوع بوده ، از قدرتي شگرف در نظم بهره مي برده به گونه اي كه شعرش را به هر درجه اي از فصاحت و بلاغت كه مورد نظرش بود مي رسانده و با وجود تسلط به دو زبان تركي و فارسي او توانست به شايستگي شعر و ادبيات عرب را احياء و آباد نمايد و علي رغم تقليد وي از شعراي عباسي اشعارش داراي ابتكارات ادبي قابل توجهي مي باشد و ما اشكال مختلف اين نوع آوريها را به وضوح در ديوانش مي يابيم و ليكن شرايط و فضاي حاكم بر عصرش او را در چهارچوب قيود و سبكهاي متداول آن روز محصور نمود و مي توان گفت صفي الدين بي هيچ شك و ترديدي قادر به خلق معاني و صور و سبكهاي نو بوده زيرا كه وي تمامي شرايط و ويژگيهاي لازم جهت نوآوري را داشته است او زمام لغت را در دست داشت و بر علوم عربي تسلط كامل داشته و از كودكي به حفظ اشعار گذشتگان همت گماشته و معاني موجود در آنها را در روح و روان وي استقرار يافته و قرآن را حفظ نموده و بسيار به سير و سفر پرداخته و با بزرگان شعر و ادب زمانش دوستي داشته و علاوه بر همه اينها وي به سلاح شعر خويش ايمان داشته و ايمان شاعر و به كارش روح نوع آوري و ابتكار در اشعار وي پرداخته و از آنجا كه صفي الدين شاعري شيعه بوده و از جايگاهي والا ميان شعراي عرب برخورد است . ...
