كليدواژه زبان طبيعي :
درآمدهاي نفتي , توسعه اقتصادي , صنايع ايران , واردات كالاهاي سرمايه اي , ارزش افزوده , كشاورزي , محصولات صنعتي , 1900 , 1974 , بخش اقتصاد , صادرات , اقتصاد , صنعت نفت , امكانات ارزي
چكيده :
وضع اقتصادي ايران از سال 1900 تا 1974 در دو بخش صنعت و نفت در اين مطالعه مورد بررسي قرار گرفته است .زمان بررسي بدو دوره تقسيم گرديد: دوره اول از سال 1900 تا 1951 و دوره دوم از سال 1951 تا 1974. اين تقسيم بندي بدين علت انجام پديرفت كه نقش درآمدهاي نفتي در اقتصاد كشور در دوره اول ناچيز و بعد از ملي شدن صنعت نفت در سال 1951 از اهميت بيشتري برخوردار ميگردد. تاثير عمده درآمدهاي نفتي بر اقتصاد كشور از طريق منابع مالي مورد نياز برنامه هاي توسعه اقتصادي انجام پديرفته است . قبل از 1951 بخش صنعت در ايران بسيار كوچك بود و پس از آن با افزايش درآمد نفت شروع به توسعه نمود. علت اين توسعه سياست ترجيحي دولت براي توسعه صنايع و افزايش امكانات ارزي دولت براي واردات كالاهاي سرمايه اي از طريق درآمدهاي ارزي حاصله از صادرات نفت بوده است . اين مطالعه معلوم مي سازد كه صنايع ايران عمدتا از نوع مونتاژ بوده و ارزش افزوده اين صنايع بسيار كم است . با توجه به اينكه منابع نفتي فناپذير مي باشند اين مطالعه نتيجه مي گيرد كه جايگزين نمودن بخش صنعت بجاي بخش نفت ، با توجه به روند فعلي صنعتي نمودن كشور، بسيار مشكل خواهد بود. بعلاوه در نتيجه اين مطالعه معلوم مي گردد كه ميزان صادرات محصولات صنعتي ايران در سالهاي مورد مطالعه هيچگاه از ميزان صادرات كشاورزي بيشتر نبوده است
