مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - فلسفه ي ادبي تني سون : تنش ميان هنر و اجتماع

چكيده :

اين رساله ، بررسي گسترش ديدگاه ادبي تني سون در دوره هاي سه گانه ي روزگار ادبي اوست . او نخست شيفته ي هنر براي هنر بود، اما به زودي دريافت كه يك شاعر بزرگ بايد دلسوز اجتماع خود باشد. در روزگار بلوغ شاعري او به يك شاعر اجتماعي تبديل شد كه شعرش نقدي بر زندگي بود. تني سون و ساير نويسندگان عصر ملكه ويكتوريا با روزگار خود سازگار نبودند. براي آنها آشتي دادن خواست مردم با صداقت هنرمندانه دشوار بود. او در عصري زيست و شعر سروده كه پس از شاعران رومانتيك و پيش از شاعران پر رافاييلي بود، شاعراني كه هنر را توجيه هنر مي دانستند. تنش دروني تني سون در سروده هاي نخستين او پيداست ، سروده هايي كه عنوان آنها گوياي درگيري ميان عقايد و احساسات متضاد است . اين سروده ها گوياي درگيري ميان شخصيت دو گانه ي رومانتيك و ويكتورريايي اوست ، درگيري ميان هنر براي هنر و تعهد، ميان آرزو براي انزواي هنرمندانه و درگيري اجتماعي . در دومين صحنه ي روزگار شاعري خود، تني سون به شعر اجتماعي روي مي آورد، اگر چه هنوز از اجتماع بي تفاوت به شعر انتقاد مي كند، اجتماعي كه ماديات را بر انديشمندي برتر مي شمرد. او به اين نتيجه مي رسد كه هنر براي هنر غير اخلاقي است ، اگر چه تعهد اجر و منزلتي ندارد. به عنوان شاعري بالغ ، تني سون مي كوشد تا بر احساسات متضاد نهاد خود چيره شود، اما هنوز هم با اجتماع مي جنگد و شاعري اجتماعي است كه خواهان اصلاح است . او بر اين باور است كه شاعر بايد از مسيوليت خود آگاه باشد و بينش خود را به اجتماع منتقل كند.