عنوان :
لرد بايرن : طنزپرداز رمانتيك
پديدآورندگان :
ابجديان امراله نويسنده , خسروي رباب نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
لرد بايرن , طنزپرداز رمانتيك , ادبيات انگليسي
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
به عنوان يك منتقد اجتماع ، لرد بايرن چهره ي سرشناسي است . درك شخصيت و شعر او نيازمند شناخت دقيق بستر تاريخي و اجتماعي روزگار وي مي باشد. نهاد دوگانه وي ، از او نمونه ي روشني از آميزه ي اضداد مي سازد. وي نقطه ي رويارويي دو دوره ادبي است : علاقمندي او به انديشه و انتقاد و ستايش او از منطق ، او را در ميان شاعران سده ي هجدهم ميلادي قرار مي دهد. حال آنكه گرايش وي به پرواز در گستره ي خيال و گونه گوني ، شخصيت مستقل شاعر، عرصه ناخودآگاه ذهن ، بازگشت به آرمان گرايي ، رويگرداني از سنن ادبي ، و بازگشت به طبيعت او را فرزند راستين جنبش رمانتيك مي سازد. عشق بايرن به آزادي بشر از بند ستم ، و رهايي او از زنجير باورهاي نادرست و بيزاري ژرف او از فريب و دوگانگي ، در شخصيت و شعر او هويداست . بايرن انسان و جامعه را نه چنان كه بايد باشند، بلكه بدانسان كه هستند به تصوير مي كشد. واگاوي هوشمندانه ي وي از لغزش هاي بشري نمايانگر آموزگار مصممي است كه بدون اغراق و دشمني از هر آنچه در گستره ي فكر بشر است سخن مي گويد. زي بر آن است كه جامعه اي با هنجارهاي پيشرفته و نوين بنانهد. اين پايان نامه مي كوشد كنكاش بايرن در رويارويي حقيقت و رويا را نشان دهد و اينكه چگونه وي براي رهيدن از چنين تعارضي از طنز بهره مي جويد. شاهكار نامتمام بايرن ، منظومه ي دان جوين بازتاب نابساماني هاي اجتماعي ، مذهبي و اخلاقي انگلستان است و پهنه ي خيال انگيزي از تجربه و تماشا در پيش چشم مي گسترد. در اين برآورد كنايه آميز از فرهنگ غرب ، طنز به فراگيرترين كاربرد اجتماعي خود دست مي يابد. دان جوين شعريست رمانتيك و فرضيه هستي "پويا" در مورد آن صادق است ، چه در آن الگوهاي از پيش تعيين شده كارآيي ندارند و شعر از قانون زيباشناختي ويژه ي خود برخوردار است .............................
