30976

تاثير تراكم گياهي و مقادير نيتروژن روي چغندرقند BETA UNLGARIS L. در منطقه كوشكك استان فارس

غديري حسين نويسنده , عمادي عليرضا نويسنده

دانشگاه شيراز

فوق ليسانس

105

1380

نيتروژن , تراكم گياهي , فارس , چغندر

چغندرقند مهمترين گياه براي توليد شكر در مناطق معتدله مي باشد. در زرات چغندرقند علاوه بر عملكرد ريشه ، كيفيت آن به خصوص ميزان قند و ميزان ناخالصي هاي ريشه نيز بايد مد نظر قرار گيرد. نيتروژن و تراكم بوته دو عامل مهم هستند كه هم عملكرد ريشه و هم كيفيت محصول را تحت تاثير قرار مي دهند. به منظور بررسي تاثير تراكم بوته و مقادير نيتروژن روي صفات اگرونوميك چغندرقند يك آزمايش فاكتوريل در سال 1378، در مزرعه تحقيقاتي مركز تحقيقات دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز واقع در كوشكك انجام شد. طرح آزمايش بلوكهاي كمل تصادفي در 4 تكرار اجرا گرديد. فاكتورهاي آزمايشي عبارت بودند از فاكتور اول فاصله رديف هاي كاشت در سه سطح 50، 60، 70 بوته در هكتار به منظور دسترسي به تراكم هاي مورد نظر فاصله بوته روي هر رديف متغير در نظر گرفته شد يعني در تراكم هاي فوق الذكر در فاصله رديف 50سانتي متر، فواصل تقريبي بوته ها روي رديف به ترتيب برابر 28/5، 22، 18 سانتي متر و در فاصله رديف 60 سانتي متر اين فواصل تقريبا به ترتيب برابر 20/5، 16، 13 سانتي متر شد. فاكتور سوم نيتروژن در سه سطح 100، 150، 200 كيلوگرم در هكتار، در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه درصد قند، عملكرد ريشه و عملكرد قند قابل استحصال در تيمار 150 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار حداكثر بودند و نسبت به دو تيمار كودي ديگر اختلاف معني دار (در سطح 0/05) داشتند. با افزايش نيتروژن از 100 تا 200 كيلو گرم در هكتار، درصد ملاس و مقادير سيد پتاسين و آلفا - آمينو نيتروژن افزايش يافت .

دانشگاه شيراز

فارسي