كليدواژه زبان طبيعي :
آموزش زبان فارسي , روش ارتباطي , غير فارس زبانان , ادب فارسي , تدريس فارسي , قزوين , دانشگاه امام خميني (ره ) , زبان شناسي
چكيده :
هدف اين تحقيق ارزيابي تاثير تدريس فارسي به خارجيان با روش ارتباطي مي باشد. براي نيل به اين هدف ، دو روش تدريس (ارتباطي و غير ارتباطي ) با هم مقايسه گرديد. دو كلاس 11 تا 15 نفره با سطح متوسط بسندگي از ميان دانشجويان خارجي دانشگاه امام خميني قزوين به صورت اتفاقي انتخاب گرديدند، گروه شاهد اين تحقيق با 15 دانشجو به روش غير ارتباطي و گروه آزمايش با 11 دانشجو به روش ارتباطي تدريس گرديد. اطلاعات مورد نياز اين تحقيق با اجراي دو آزمون جداگانه از دانشجويان خارجي حاصل گرديد. الف - با اجراي پيش آزمون سطح بسندگي ، اين دو گروه تعيين شو. ب - بعد از اتمام دوره ي تدريس با روش ارتباطي ، ميزان پيشرفت اين دو گروه با انجام پس آزمون مشخص شد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات حاصل از آزمون بسندگي و آزمون پيشرفت و ميزان تاثيرپذيري روش ارتباطي بر پيشرفت دانشجويان از آزمون تي استفاده شد. مقصود از اجراي آزمون تي پي بردن به اين نكته بوده است كه آيا اختلاف بين ميانگين نمرات دانشجويان گروه شاهد و گروه آزمايش از نظر آماري معني دار هست يا خير. تجزيه و تحليل آماري نشان داد كه بين نمرات دانشجويان چه به آنها با روش ارتباطي و چه با روش غير ارتباطي تدريس شود از نظر آماري اختلاف معني داري وجود ندارد. يعني اين اختلاف چندان چشمگير نيست كه بتوان فرضيه صفر را رد كرد و بر تاثير يك روش خاص آموزشي بر پيشرفت قابل ملاحطه دانشجويان صحه گذاشت .
