عنوان :
تحليل زبان شناختي منطق الطير بر مبناي دو رويكرد: صورتگرايي و نقش گرايي
پديدآورندگان :
يارمحمدي لطف اله نويسنده , خانزاده اميري ناهيد نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
زبان شناختي منطق الطير , صورتگرايي , زبان شناسي , نثر فارسي , ادب فارسي , نقش گرايي
چكيده :
اين رساله جهت آشنايي دانشجويان ادبيات و ديگر علاقه مندان به پژوهش هاي ادبيات با عنايت به دستاوردهاي زبان شناسي تهيه گرديده است . در واقع مي توان گفت هدف اصلي و غايي آن ارايه تاريخچه مختصري از مكاتب و نظريه هاي زبان شناسي و كاربرد آنها در حوزه فعاليت هاي ادبي است . اين تاريخچه مختصر در عين حال بستر لازم جهت طرح زيربناي نظري رساله حاضر را فرآهم مي آورد. در اين رساله با استفاده از دو مكتب زبان شناختي صورتگرايي و نقش گرايي كتاب منطق الطير شيخ عطار نيشابوري كه نمونه اي از ادب تعليمي و عرفاني فارسي است تحت بررسي در دو سطح خرد و كلان قرار گرفته است . اين كتاب حايز اين ويژگي است كه مي توان آن را به دو بخش مجزا و در عين حال مرتبط به يكديگر تفكيك نمود. اين خصيصه امكان انجام تحقيقات متعددي را فراهم مي سازد. از آنجا كه كتاب داراي ماهيت داستاني و نظم است فرصتي پديد آمد تا نتايج مطالعات متون منثور در حيطه نظم در بوته آزمايش گذاشته شود. در اين تحقيق كتاب حاضر به دو بخش ابيات اصلي (حدود 900 بيت ) و حكايات (172 حكايت ) تقسيم شد. از ميان 900 بين ابيات اصلي 617 بيت و از ميان حكايات 86 حكايت (نيمي از حكايات ) در دو بخش جداگانه برمبناي دو رويكرد فوق الذكر تحت بررسي قرار گرفت . در بخش نخست ابيات اصلي با استفاده از الگوهاي لبا و والتسكي (1967 نقل شده در فب 1997) و فب (1997) در رويكرد صورتگرايي و هليدي 1985 در رويكرد نقش گرايي بررسي گرديدند.
