عنوان :
علويان در محال ثلاث (با تكيه بر مزار پژوهي بقاع متبركه و امامزاده ها در تنكابن و رامسر)
پديدآورندگان :
موسوي حسن نويسنده , خلعت بري ليماكي مصطفي نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه شيراز
كليدواژه زبان طبيعي :
بقاع متبركه , مزار پژوهي , امامزاده ها , رامسر , تاريخ , تنكابن
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
علويان طي مراحل مختلف ، تا نيمه قرن سوم هجري به طبرستان مهاجرت كردند. آنان از زمينه سياسي آنجا بهره گرفته به فعاليت فرهنگي پرداختند، به گونه اي كه وقتي شرايط سياسي فراهم گشت ، برخي سركردگان محلي به خواست مردم ، از علويان براي دفع تجاوز طاهريان در منطقه ياري طلبيده و به هدف ايجاد عدالت اجتماعي براساس مذهب اهل بيت ع در سال 250 هجري با داعي كبيره بيعت نمودند. اين نهضت از سويي در مبارزات طولاني علويان با داعي كبير بيعت نمودند. اين نهضت از سويي ريشه در مبارزات طولاني علويان در نقاط مختلف جهان اسلام داشت و از سوي ديگر ادامه حركت هاي ضد خلافت در طبرستان بود. باوجودي كه بعضي از حكام بااين نهضت خصومت مي ورزيدند و در داخل مشكلاتي براي آن بوجود مي آوردند. ولي نهضت از همان آغاز جنبه فرامحلي يافته و راهبرد تهاجمي برايخود برگيزد. سياست مخاصمه آميز آنان در برابر خلفاي عباسي موجب گرديد، تا اين نهضت ضربات و صدمات كشنده اي را متحمل گردد. راهبرد تهاجمي نهضت همواره آنرا دچار مخاطراتي عظيم مي ساخت وحتي يكبار آنرا دچار فترتي 13 ساله نمود، سرانجام با تلاش فراگير ناصركبير، مجددا نهضت را رفته رفته ضعيف كرد تا عاقبت در سال 316 هجري به دنباله حمله رهبري نهضت به ري ، امراي محلي با ياري سامانيان به طبرستان تاختند، از اين پس هر چه علويان كوشيدند، ديگر نتوانستند پايگاه سياسي خود را باز بابند. با اين حال حكومتهاي محلي ديگري در نقاط غربي مازندران مانند: سادات مويدي و كياني به عنوان حكومتهاي زيدي و علوي شكل گرفت .
