كليدواژه زبان طبيعي :
سرمايه گذاري , جمعيت , سياست اقتصادي , مدل هاي رشد , تايوان , كره جنوبي , سنگاپور , اصلاحات ارضي , ايران , درآمد , هنگ كنگ , توسعه اقتصادي , تحقيق و توسعه , رشد اقتصادي , نظامهاي آموزشي , آسياي شرقي , توسعه سياسي , سرمايه داري , واردات , بخش علوم سياسي , صادرات
چكيده :
موضوع رساله حاضر، بررسي و تبيين علل و عوامل موفقيت مدل توسعه چهار كشور تازه صنعتي شرق آسيا و موانع كاربست آن در ايران است . همانگونه كه خواهيم ديد موفقيت اين كشورها نتيجه عوامل گوناگون و از جمله نقش كليدي سرمايه داري مي باشد. در واقع مدل توسعه اين كشورها يعني صنعتي شدن مبتني بر گسترش صادرات ، شكلي از توسعه اقتصادي سرمايه دارانه است كه در پيوند با اقتصاد سرمايه داري جهاني تكوين و بسط يافت . چنانچه خواهد آمد. سرمايه داري به مثابه يك كل را نمي توان به وجه اقتصادي آن منحصر دانست ، بلكه اين نظام متشكل از وجوه اقتصادي ، سياسي و فرهنگي خاصي است كه با يكديگر هماهنگي و انسجام دارند.
