32498

بررسي تجربي اجتماع عام در رابطه با توسعه در شهرهاي ايران

احمدنيا شيرين نويسنده , مسعود چلبي نويسنده

دانشگاه شهيد بهشتي دانشكده ادبيات و علوم انساني

فوق ليسانس

136

1371

گماين شافت و گزلشافت , نظريه وابستگي , بخش پژوهش اجتماعي , توسعه , جامعه شناسي , اعتبار , اجتماع عام , ايران , توسعه نيافتگي , شهرها

علوم انساني

هدف اين تحقيق ، بررسي مسيله توسعه نيافتگي در بعد جامعه شناختي در سطح شهرهاي ايران است . فرضيه محوري اين پژوهش ، مدعي است كه ساختار و كيفيت اجتماع عام ، نقش قابل توجهي در امر توسعه جامعه ايفا مي نمايد. براي سنجش متغييرهاي مستقل از جمله اجتماع عام ، تعداد 2531 نفر پاسخگو از 24 شهر ايران كه با استفاده از روشهاي نمونه گيري احتمال متناسب با حجم )PPS( و نمونه گيري تصادفي سيستماتيك ، انتخاب گرديدند، به پرسشنامه هاي تهيه شده ، پاسخ گفتند. علاوه بر داده هاي پيمايشي ، براي متغيرهاي وباسته ، از داده هاي ثانويه كه عمدتا" مبتني بر آمار سرشماري هستند. استفاده شده است . با استفاده از روش رگرسيون چند متغييري ، تحليل مسير و تحليل عاملي ، داده هاي تحقيق مورد تحليل قرار گرفتند. از يافته هاي تحقيق به صورت محتاطانه مي توان چنين نتيجه گرفت كه در سطح كلان بين اجتماع عام و ميزان مرگ و مير كودكان به عنوان يكي از شاخصهاي توسعه ، رابطه وجود دارد. نتيجه تحليل داده ها در سطح خرد نشان مي دهد كه در امر مشاركت اجتماعي در ايران ، عوامل اظهاري مانند عاطفه تعميم يافته ، تعهد و غيره نقش قابل ملاحظاي دارند، ليكن نقش عوامل ابزاري مانند تعقل ، روابط برون گروهي و غيره در حد ناچيزي است . به علاوه تحليل داده ها ادعاي تيوريك آن دسته از جامعه شناسان كلاسيك نظير دوركيم را كه اظهار مي دارند انسان و روابط اجتماعي او بالقوه داراي دو بعد اظهاري (انسان جامعه شناختي ) و ابزاري (انسان اقتصادي ) است . تاييد مي نمايد.

كتابخانه منطقه اي علوم و تكنولوژي

فارسي