مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - جامعه و مكانيزمهاي مشروعيت ساز سياست خارجي در رژيم محمدرضا پهلوي 57-1332

چكيده :

آنچه كه در خصوص اين پژوهش بطور مجمل و بسيار خلاصه مي توان گفت . اين است كه اصلي ... محور بحث در اينجا، بررسي تاثير استراتژي سياست خارجي رژيم محمدرضا شاه پهلوي بر چگونگي مشروعيت نظام سياسي و مقبوليت حاكمان وقت است . در هر جامعه و متعاقب آن نظام سياسي ، تقاضا و خواسته هاي معيني از طرف مردم از طريق افراد، كه گروهها، طبقات احزاب و گروههاي ذي نفوذ و فشار مطرح و بصورت رسمي يا غيررسمي برفرآيند سياست خارجي تاثير مي گذارند. بررسي اين گرايشات سياسي ، اجتماعي ، اقتصادي ، فرهنگي در سطح كل جامعه نمايانگر، و فاق سياسي و يا تضاد سياسي در سطح سيستم است . در ايران درخصوص سياست خارجي به دو گرايش عمده موافق و مخالف در رژيم سياسي محمدرضا پهلوي برخورد مي نماييم كه بررسي نقش آنها در فرآيند سياست و مسيله مشروعيت و مقبوليت هدف اصلي رساله قرار مي گيرد. استراتژي اصلي سياست خارجي محمدرضا شاه پهلوي در زمان حكومتش در راستاي توسعه روابط و برقراري مناسبات در سطح بسيار عالي با بلوك غرب بخصوص آمريكا بود. اين شيوه هر چند تا پايان حكومت مشروطه سلطنتي بصورت ممتد اجراء توسط كارگزاران ترغيب و تشويق مي شد اما طبقه متوسط با اين روند رو به گسترش مخالف بود و در هيمن راستا با اصول اوليه سياست خارجي شاه در اشكال مختلف به مخالفت پرداختند، ترسيم اين مخالفت در سطوح سياسي ، فرهنگي ، اقتصادي اجتماعي و فكري از طرف مردم ، و طرح منافع و خواسته هاي متضاد با الگوهاي جاري ، در واقع ما را در ارزيابي چگونگي شكاف بين علايق مشترك دولت و مردم و همچنين در هدف رسانه كه نمايش بازتاب فرايند سياست خارجي بر مشروعيت سياسي نظام پهلوي است كمك مي نمايد. بعبارت ديگر اين رساله ...