مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - مدلسازي آماري روشهاي مداخله اي در زايمانهاي زودرس و تحليل بقاء اولين حاملگي

چكيده :

زايمان زودرس عمده ترين علت ابتلاء به بيماري و مرگ و مير دوران نوزادي (بجز ناهنجاريهاي مادرزادي ) است . چنين نوزادي كه كم وزن نيز هستند نياز به مراقبت هاي ويژه و صرف هزينه هاي گزاف دارند. پژوهش حاضر، تلاشي در جهت بررسي اهميت نسبي علل موثر برايجاد زايمان زودرس و ميزان موفقيت يك برناه آموزشي در پيشگيري از آن است . 1117 مادر بارداري كه از 15 بهمن تا 15 اسفند سال 1377 به واحدهاي مراقبت از مادران باردار در 36 خدمات بهداشتي شهر شيراز مراجعه كردند با استفاده از پرسشنامه (براساس داشتن يا نداشتن عوامل خطر) به دو گروه كم خطر (598 نفر) و پرخطر (519 نفر) تقسيم شدند. سپس مادران گروه پرخطر از آموزشهاي لازم براي پيشگيري از زايمان زودرس برخوردار شدند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از مدلهاي رگرسيون لجستيك (پاسخ دوگانه و سه گانه ) و مدل رگرسيون كاكس براي بررسي عوامل موثر برايجاد زايمان زودرس و كاهش مدت بارداري و آزمونهاي لگاريتمي - رتبه اي و مانتل - هانزل وزني براي مقايسه زمانهاي بقا در گروههاي مختلف استفاده شده است . براساس نتايج بدست آمده ، ميزان بروز زايمان زودرس در گروه كم خطر 3/1 درصد و در گروه پرخطر 14/7 درصد بود. درصد تولد نوزادان نارس با وزن كم در گروه كم خطر 0/7 و در گروه پرخطر 6/5 بدست آمد. مهمترين علل موثر بركاهش مدت بارداري و بروز زايمان زودرس عبارتند از: باز شدن بيشتر از يك سانت دهانه رحم انقباضات زودرس رحمي ، ساير عوامل اصلي (تولد دو نوزاد مرده يا مرگ دو نوزاد تا يكسالگي ...