34281

بررسي مقايسه اي اثر متوكلوپراميد و دروپريدول بر تهوع و استفراغ بد از عمل در 300 بيمار

ميرحسيني محمدابراهيم نويسنده , بامشگي عليرضا نويسنده

دانشگاه علوم پزشكي مشهد

دكتري

48

1377

استفراغ , تهوع , منوكلوگراميد , بيهوشي , متوكلوگراميد , عمل جراحي , دروپريدول

تهوع و استفراغ شايعترين عوارض بعد از عمل مي باشند كه بطور متوسط شيوع آنها 20+تا 30+است ولي برحسب شرايط بيمار، نوع عمل جراحي و روش بيهوشي مي تواند بين 7، تا 92+متغير باشد. مجموع واكنشهاي منجر به استفراغ تحت كنترل مركز استفراغ واقع در پايه مغز است و تحريكات از نواحي مختلف سيستم عصبي مركزي و CTZ مي تواند آن را تحت تاثير قرار دهد. شايعترين عواملي كه در ميزان شيوع تهوع و استفراغ بعد از عمل موثرند عبارتند از: سن ، جنس ، چاقي ، سابقه بيماري حركت ، اضطراب ، اختلالات تخليه معده ، نوع عمل جراحي ، طول مدت عمل ، داروهاي بيهوشي و مخدرها. جهت كنترل اين عارضه از چهار دسته دارويي مي توان سود جست كه شامل : 1. آنتي كلينرژيكها: نظير آتروپين و اسكوپولامين 2. آنتي هيستامينها: نظيرر ديفن هيدرامين و هيدروكسي زين 3. آنتي دوپامنيرژيكها: متوكلوپراميد و دروپريدول 4. آنتي سروتونرژيكها: نظير روي 300 بيمار، ابتدا با بررسي گروه شاهد به اين نتيجه رسيديم كه بيشترين گروه سني كه در خطر تهوع و استفراغ بعد از عمل مي باشند 15 تا 25 سال هستند...

دانشگاه علوم پزشكي مشهد

فارسي