مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - كاربرد مديريت بحران در كاهش ضايعات ناشي از زلزله

چكيده :

زلزله به عنوان مخربترين حوادث و سوانح هر چند قابليت پيش بيني نيافته ولي قطعيت وقوع آن در بسياري از نقاط جهان انكار ناپذير است . كشور ما در كمربند زلزله قرار گرفته ضايعات ناشي از اين بحران كه مرگ و مير و ويراني اجتماعي و ... ميباشد نياز به رفتاري سازمان يافته است كه فقط در صورت پيش بيني كارآ و اثر بخش خواهد بود. قلمرو تحقيق زلزله 1369 شمال كشور بوده و روش آن به صورت كتابخانه اي و اطلاعات تاريخي و ميداني بوده و بر 2 فرض مبتني است : 1- برنامه ريزي جهت مقابله با بحران ناشي از زلزله ايجاد آمادگي در مردم و مسيولين موجب كاهش و بازگشت سريع به وضعيت عادي را افزايش مي دهد. 2- سازماندهي مناسب براي اداره بحران ناشي از زلزله و بسيج امكانات از اتلاف منابع پيشگيري نموده و سرعت امداد و بازگشت به وضعيت عادي را افزايش مي دهد جنبه هاي طبيعي بحران و مديريت بحران را از جنبه نظري بررسي نموده و به سازماندهي در مديريت بحران مي پردازد، و علت آنرا پذيرش طيف گسترده اي از تخصصها و افراد و سازمانهاي درگير مي داند. سازمانهاي مسيول در قبال سوانح زلزله و نقاط كشور در اين زمينه ارايه گرديده ابتدا يك سيستم جامع براي مديريت سوانح پيشنهاد گرديده كه شامل سطوح مختلف سازمان و شرح وظايف و مسيوليتها و اختيارات و مسيوليتها پرداخته و سازمان مديريت بحران را در قالب يك سيستم جامع مديريت سوانح كشور جهت انجام 5 دسته فعاليت شامل تحقيقات - كاهش اثرات - آمادگي و جبران و بهره برداري ارايه گرديده است .