عنوان :
شرح اصطلاحات تجويد
پديدآورندگان :
حق شناس علي محمد نويسنده , درويش زاد عليرضا نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
اصطلاحات سنتي , مذهب , اصطلاحات تجويد , آواشناسي قرآن , زبان عربي , اصطلاحات آواشناسي جديد
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
آنچه در اين پژوهش آمده كوششي است جهت تطبيق و مقايسه اصطلاحات آواشناسي جديد با اصطلاحات سنتي تجويد. توجه به قرآن و حفظ آن از وقوع اشتباه خواني ازهمان اوايل اسلام دانشمندان مسلمان رابه وضع قواعدي در اين زمينه واداشت ابوالاسود دويلي دانشمندان مسلمان را به وضع قواعدي در اين زمينه واداشت . ابوالاسود دويلي نخستين كسي بود كه به وضع علايم و نشانه هايي براي حركات افتاد تا بوسيله آنها رسم الخط قرآني را ضبط كند. سپس خليل بن احمد فراهيدي (100-175 ه ) نشانه هايي را كه در حال حاضر بكار مي بريم وضع كرد. وي مخارج صداهاي زبانرا بر خلاف آواشناسي توليدي جديد از حلق بسوي لب ها مرتب نموده است . از نكات قابل توجه در زبانشناسي تاريخي زبان عربي آنست كه زبانشناسان پيشين عرب آن اندازه كه نسبت به صامت ها توجه نشان داده اند به مصوتها اعتنايي نموده اند. عربي داراي 22 صامت و 6 مصوت است . در عربي سه واكه كوتاه (حركت )، سه واكه بلند و دو نوع واكه مركب وجود دارد. واكه هاي مركب عبارتند از .ai, ay, au, aw : در توصيف همخوانهاي عربي سه مختصه جايگاه توليد، شيوه توليد و اكبري مجموعا تحت عنوان يك عنوان كلي بنام صفت قرار مي گيرند. صفت در اصطلاح تجويد عبارت از كيفيت ايجاد و خروج حرف از مخرج آن است .
