مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي گويش مراغي در روستاي موشقين .

چكيده :

موضوع پژوهش حاضر بررسي يكي از گويشهاي رايج در منطقه رودبار الموت موسوم به مراغي است كه زبان قومي به همين نام است . شايد بتوان اين گويش را در گروه زبان زبانهاي تاتي طبقه بندي كرد. مراغيان گويش خود را مراغي و ساير گويشها را تاتي مي خوانند. اين بررسي در دو بخش نظري و عملي انجام گرفته است . در بخش عملي با استفاده از پرسشنامه و از طريق سفرهاي متعدد به منطقه ، واجشناسي ، صرف و نحو اين گويش مورد بررسي قرار گرفت . بررسي آوايي اين گويش نشان داد كه در آن 23 صامت ، 8 مصوت ، ساده و 5 مصوت مركب وجود دارد. مصوتهاي .../... افزون بر مصوتهاي فارسي معيار در آن ديده شده است ey/ay/ay/oy/ow . از مصوتهاي مركب اين گويش بشمار مي روند. در بررسي صرفي اين گويش نتايج زير بدست آمد: اسامي معرفه همراه با صفت اشاره به نزديك و دور تعريف مي شوند و براي اسامي نكره معمولا حرف /.../ به معني يك مي باشد. يك زني بوده است . ... براي جمع بستن اسامي مفرد دو قاعده وجود دارد. در قاعده ظرا قديمي تر نشانه جمع پسوند -i است كه به انتهاي اسامي اضافه مي شود. اين قاعده كاربرد كمي دارد.