كليدواژه زبان طبيعي :
حافظ , تحليل سبكي , بررسي دستوري , بررسي معنايي , ادب فارسي , حافظ، شمس الدين محمد , شعر فارسي , زبان و زبانشناسي , بررسي آوايي
چكيده :
رساله حاضر پنجاه غزل از ديوان خواجه شيراز را ازنظر آوايي ، دستوري و معنايي مورد تجزيه و تحليل قرار داده است . اين بررسي نشان داده است كه در اشعار حافظ نسبت هجاهاي بلند تقريبا دو برابراست . استفاده از هجاهاي كوتاه يكي از دلايل رواني اشعار حافظ است . در بررسي خوشه هاي همخواني مشاهده شد كه چهار خوشه دو همخواني سايشي - انفجاري ، غنه ، انفجاري ، روان - انفجاري و سايشي - روان داراي بيشترين كاربرد هستند. طرح هجايي CVC.CVC و تركيب واكه اي (بلند + بلند) از بسامد بالايي برخوردار هستند. طرح واكه اي (بلند + كوتاه ) بسيار كمتر از تركيبات (كوتاه + كوتاه ) است . بطور كلي هم در واژه هاي دو هجاي و هم درواژه هاي سه هجايي بسامد تركيبات a/ / بيشتر از ساير تركيبات است .
