كليدواژه زبان طبيعي :
نقش اجتماعي زبان , روانشناسي زبان , خطا و زبان مادري , آموزش زبان , تدريس زبان , دي . اي . , روش شناسي , زبان و زبان شناسي , ديلكينز
چكيده :
رساله حاضر ترجمه چهار فصل آخر از كتاب "زبانشناسي در تدريس زبان " اثر دي .اي . ديلكينز است . كتاب مذكور تلاشي است جهت ايجاد ارتباط بين زبانشناسي و روش شناسي و نيز بررسي اينكه دانش زبانشناسي تا چه ميزان در تصميم گيري هاي مربوط به تدريس زبان تاثير دارد. نويسنده پس از مروري بر نقش اجتماعي زبان ، روانشناسي زبان ، خطا و زبان مادري به بررسي زبانشناسي و آموزش زبان پرداخته است . به نظر وي زبانشناسي اهدافي متفاوت از آموزش زبان دارد. زبانشناسي به گونه اي تنظيم شده تا توانايي زبان انسان رامورد مطالعه قرار داده و تيوريهايي را به وجود آورد تا رفتار زباني را توضيح داده و موثرترين ابزار را براي توصيف زبانها فراهم كند. هيچيك از اين فعاليتها شواهدي مبني بر موثرترين روشها براي آموزش زبان فراهم نمي سازند. بنابراين كاملا اشتباه است كه استدلال كنيم پيشرفتهاي زبانشناسي بايد تغييراتي را در آموزش زبان بوجود بياورند. اين روابط نمي تواند از نوع علت و معلول باشد. اگر چه در زبانشناسي نكات بسياري وجود دارد كه مي توان از آن در آموزش زبان استفاده نمود.
