عنوان :
ترجمه بنياد سخن از ديدگاه زبانشناسي
پديدآورندگان :
صادقي علي اشرف نويسنده , صديقي ارفعي عنايت الله نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
خويشاوندي زبانها , تغييرات آوايي , خط , دستوريان جوان , جغرافياي زبانشناسي , واج , تغييرات معنايي
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
گرچه پيشينه زبانشناسي و ديرپايي آن در حد سنگ روزتا Rosetta stone ، دستور سانسكريت پاني ني ، بحث گفتار ارسطو در مورد شمار و حالت ، كتابخانه اسكندريه و ترجمه يوناني تورات بدست 72 تن در زمان بطلميوس دوم مي باشد، ولي علم زبانشناسي بدانسان كه در پندار ماست در نيمه نخست سده نوزدهم بسوي فرم يگانه اي گرايش يافت كه بوسيله بررسي هاي تطبيقي راسموس راسك ، ياكوب گريم و فرانتس بوپ ، ... و بعدها هرمن پول و دستوريان جوانان انجام گرفت . در پايان نيمه دوم سده نوزدهم بوآس بسوي زبان بعنوان سرآغاز بينش و بصيرت در نژادشناسي روي نهاد و در نيمه نخست سده بيستم ، ساپير زبان را در بافت فرهنگي اش مورد توجه قرار داد. مفهوم "ساخت " نشان دهنده سهم بسزاي ساپير در علوم نوين زباشناسي است و نهادن سنگ ريز بناي همبستگي زبان و فرهنگ براساس انديشه بوآس و ساپير به عهده بنجامين لي ورف واگذار گرديد. بوسيله بلومفيلد شالوده هاي آن چيزي كه امروزه بنام "روش شناسي دقيق " در زبانشناسي خوانده مي شود ارايه و پيش بيني شد. هريس براي ساختمان زبان دو معيار قايل بود كه به دو دسته از عناصر متفاوت واجي و واژكي منتهي مي گردد. هر رشته از اين عناصر دو گانه به تنهايي طول كامل زماني همه گفته ها را مي پوشاند. هويت هر گفته را مي توان بي كم و كاست تحت عنوان آميزه اي از عناصر واجي يا واژكي مشخص ساخت . در ادامه اين رساله ابتدا جغرافياي زبانشناسي و گويشي ، خويشاوندي زبانها و سپس تغييرات و دگرگوني زبان در بخشهاي مختلف آوايي و معنايي بررسي شده است .
