عنوان :
ويژگيهاي نثر كسروي
پديدآورندگان :
صمدي حبيبه نويسنده , ثمره يدالله نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
خصوصيات زباني , نثر كسروي , زبان فارسي , زبان وزبانشناسي
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
اين رساله پژوهشي است درباره ويژگيهاي نثر كسروي نويسنده معاصر ايران . وي در آثار خود از آميختگي زبان با واژه هاي بيگانه امتناع مي ورزيد. بدين جهت "مهنامه پيمان " را با زباني كه پيراسته از واژه هاي تازي بود نوشت . به اعتقاد وي زبان فارسي را بايد مستقل نگه داشت . و اجازه نداد هميشه درهاي آن برروي كلمات بيگانه باز باشد. كتب "تاريخ مشروطه ايران " چاپ سيزدهم (1356) به عنوان منبع اين رساله برگزيده شده تا براساس آن به ويژگيهاي نثر كسروي پرداخته شود. واژه هاي تركيبي (متشكل از يك رشته يا پايه و يك يا چند وند) كسروي از نظ ساختمان واژكي و از نظر معنايي در نوع خود تازگي دارد. در بخش ساختمان واژكي به واژه هاي تركيبي برمي خوريم كه در آنها وندهايي بكار برده مي شود كه امروزه در بعضي از واژه ها مرده و در بعضي ديگر زنده اند. مانند صورت مرده وند ak پسوند سازنده اسم ذات ، در واژه هاي "داراك " به معناي دارايي و "داناك " به معناي دانشها. صورت زنده اين وند در واژه هاي پوشاك و خوراك مشاهده مي شود. در آثار وي وند و پايه بطور غيرمعمول تركيب يافته اند. از جمله بيگمن به معناي بيمناك . كسروي پايه هايي بكار مي برد كه امروز كاربرد ندارد از جمله نازش به معناي افتخار، از نظر معنايي نيز واژه هايي تركيبي كسروي تازگي دارد. مثلا بيمناك به معناي خطرناك و بيرنگ به معناي بيطرف آتش نشاني به معناي تيراندازي و سرجنبانان به معناي سردسته شورشگران از جمله واژه هاي مركبي هستند كه ساخته خود كسروي هستند.
