كليدواژه زبان طبيعي :
گويش باغگل , اصفهان , زبان و زبانشناسي , فعل , ساختمان اسم , ساختمان صفت , دستور زبان فارسي
چكيده :
گويشي كه در اين رساله مورد بررسي قرار گرفته از لحاظ منطقه بندي جغرافيايي يك گويش مركزي و متعلق به دهكده 400 نفري باغگل از توابع ده زفره از بخش 19 استان اصفهان مي باشد. پاره اي از تغييرات آوايي كه نگارنده در اين گويش با آنها برخورد كرده است عبارتند از t/ : / كه ضمير دوم شخص مفرد است بعد از پيشوند فعل بدل به d مي شود. مانند: خواباندي Hedvusna در بيشتر موارد به جاي b/ / كه در اول كلمات فارسي است در اين گويش v بكار رفته است ، مانن : بعد va?d پاره اي از تغييرات در روابط دستوري اين گويش عبارتند از: گاهي پيوندهاي صرفي بجاي آنكه به آخر فعل متصل شوند بصورت ميانوند صرفي بين پيشوند فعلي و فعل واقع مي شوند. در موارد زيادي ضماير ملكي در عين حال در معناي ضماير صرفي متصل ظاهر مي شوند. به اين ترتيب كه به آخر مفعول يا بطور كلي كلمه ايكه قبل از فعل مي آيد اتصال مي يابد و فعل براي تمام اشخاص بصورت سوم شخص مفرد گذشته يكسان است . كلمه نفي ni و انوع آن گاهي ميان پيشوند فعلي و فعل مي آيد و گاهي بجاي پيشوند فعلي قرار گرفته و پيشوند حذف مي شود. در عبارت ru mersa de به معني (به مزرعه در) با كلمه مزرعه هم پيش واژه و هم پس واژه بكار رفته است . اسم در اين گويش صرف نمي شود ولي در معنا در موقعيتهاي فاعلي ، مفعولي و اضافه واقع مي شود. براي تشخيص موقعيتهاي غيرفاعلي نشانه خاصي وجود ندارند و اسم را در اين حالت بايد از روي حرف اضافه و پيش واژه و پس واژه همراه آن و نيزاز سياق عبارت تشخيص داد.
