عنوان :
ساختمان دستوري گويشي لكي "خواجوندي " كلاردشت
پديدآورندگان :
ثمره يدالله نويسنده , ميرچراغي فرهود نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
مازندران , زبان و زبانشناسي , گويش لكي خواجوندي , كلاردشت , بررسي دستوري
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
موضوع رساله حاضر بررسي ساختمان دستوري گويش لكي خوحوندي كلاردشت مي باشد. گويش اصلي اين خطه كه از توابع استان مازندران است ، گويش بين كردي و لري است . تفاوت اين گويش با كردي اصيل و لري عمدتا در واژگان ، دستور و ... بوده و شايد اين تفاوت به همان مقدار تفاوت با گويشهاي ديگر باشد. بررسي دستوري اين گويش نشان داده است كه علامت جمع در آن an/al/gall مي باشد كه به دنبال اسم مفرد مي آيد. واژه "بچه " از اين قاعده مستثني مي باشد. علامت معرفه a/ / و يا aka به دنبال اسم است . اين دو داراي يك نقش هستند e det aka ,det-a . به دنبال اسم آن را نكره مي كند. اسم بعد از صفت اشاره با پسوند معرفه مي آيد. آن مرد a pyaka علامت اضافه e/ / بين دو اسم يا اسم و صفت و يا اسم و ضمير قرار مي گيرد. اگر واژه به واكه ختم شود علامت اضافه حدف مي شود. برادر بزرگ bera zel فعل در گويش لكي داراي دو زمان حال و گذشته است . بااستفاده از فعل بودن biyen زمانهاي مختلف ساخته مي شود. مصدر از سه جزء ماده فعلي ، عنصر زماني و پسوند مصدري ساخته مي شود. مصدر مركب از يك گروه اسمي و يكي از مصدرهاي kerden/vardem/dasten / تشكيل مي شود.
