عنوان :
گويش گيلكي حسن كياد (كيانشهر) موسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگي (پژوهشگاه )
پديدآورندگان :
مدرسي يحيي نويسنده , سرمست دستك داود نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
موسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگي , زبان و زبان شناسي , گويش حسن كياد , كيانشهر , گويش گيلكي , برريس آوايي , بررسي دستوري , دستور زبان فارسي , زبان و زبانشناسي
دامنه موضوعي :
علوم انساني , علوم انساني
چكيده :
بررسي توصيف گويش گيلكي حسن كياده موضوع پژوهش حاضر است . زبانشناسان گيلكي را جزء گروه زبانهاي شمال غربي ايران يا گروه زبانهاي ايراني كرانه درياي خزر مي دانند. اين گويش با وجود داشتن نكات مشترك فراوان با گونه هاي گيلكي رايج در استان گيلان داراي ويژگي ، مشخصات آوايي و نحوي خاصي است كه آن را از ساير گونه هاي محلي متمايز مي كند. اين گويش داراي 23 همخوان و 6 واكه است . وجود واجگونه پربسامد ... كه گونه اي از واكه باز و پيشين a/ / يكي ازويژگيهاي گويش گيلكي است . جابجايي آن باواكه هاي e,a موجب تغيير در تلفظ دقيق واژه ها مي شود. واكه مذكور در گويش گيلكي بجاي كسره اضافه و در انتهاي جمله به معني "است " و "هست " مي باشد. واكه پيشين وگرد y در گويش حسن كياده واكه گونه اي از واكه پيشين و گسترده i است . وجود پيشوندهاي فراوان در كنار فعل از ديگر مشخصات اين گويش است . اين پيشوندها در گذشته معني فعل را تغيير مي دادند ولي اكنون بسياري از آنها معني خود را از دست داده و به سهولت قابل توضيح نيستند. به پيش كشيدن ) بالاكشيدن fa-kasen سفت كردن da- aasen كشيدن -Kasen وجود مضاف اليه قبل از مضاف و صفت قبل ازموصوف از ديگر ويژگيهاي اين گويش است . اين بررسي باتوصيف ويژگيهاي صرفي و نحوي گويش حسن كياده ادامه پيدا كرده و سپس با بدست دادن فهرستي از واژگان آن به پايان مي رسد.
