مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - الگوهاي گسترش فيزيكي شهرها، مطالعه موردي شهر شيراز

چكيده :

برنامه ريزي و طراحي شكل شهرها و الگوي گسترش فيزيكي آنها بخشي از ادبيات فارسي شهرسازي است . به دليل رابطه متقابل اشكال كالبدي و الگوهاي رفتاري ، با ايجاد اصلاحات در شكل هاي كالبدي مي توان روش استفاده شهروندان از محيط شهر را بهبود بخشيد. پس از اجراي برنامه اصلاحات ارضي و وقوع انقلاب اسلامي شهرهاي عمده كشورمان با رشد فزاينده جمعيت شهري و لجام گسيختگي كالبدي مواجه شدند و گسترش نامتوازن فيزيكي شهرها يكي از پيامدهاي اين موضوع است . پژوهش حاضر با بررسي الگوهاي ارايه شده براي گسترش شهرها ويژگي هاي متعدد آنها را يادآور مي شود و به ديدگاههاي نظريه پردازان شهرسازي براي توسعه فيزيك شهرها و الگوي توسعه آنها مي پردازد شهر شيراز به علت جايگاه خاص در شبكه شهري كشور به عنوان مطالعه موردي انتخاب شده است . اين شهر داراي تراكم جمعيتي پايين است و الگوي توسعه فيزيكي آن نامشخص مي باشد. با مروري برسير تحولات تاريخي گسترش فيزيكي شهر شيراز، به عواملي كه به شكل گيري وضع موجود منجر شده اند، اشاره شده است . طرح هاي شهري ارايه شده در رابطه با الگوي توسعه فيزيكي شهر مورد ارزيابي قرار گرفته اند با مقايسه تطبيقي شهر شيراز و متروپل هاي جهان از تجزيه كشورهاي ديگر بهره گرفته شده است و با مطالعه ي روند ساخت و ساز در سالهاي اخير در سطح مناطق شهر شيراز شناسايي شده اند. الگوهاي توسعه فيزيكي مورد بحث قرار گرفته اند و از مجموع نكات ياد شده پيشنهاداتي براي گسترش فيزيكي شهر ارايه شده است .