مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي انگيزش پيشرفت دريادگيري و آموزش و عوامل وابسته به آن در دانشجويان دانشگاههاي دولتي ايران

چكيده :

انگيزش ، از پراهميت ترين پيش نيازهاي آموزش و يادگيري است . يادگيري خواهان صرف وقت ، كار، تلاش ، پشتكار و سرمايه گذاري تواناييهاي جسماني و رواني يادگيرنده است . انگيزش براي يادگيري ، از متغيرهاي عمده اي است كه بر فرآيند آموزش ، بازده يادگيري و عملكرد دانشجو در كلاس درس كارساز مي افتد. چه عوامل و متغيرهايي دانشجو را برمي انگيزدتا ياد بگيرد و با جديت و پشتكار، وقت و توان خود را در فرآيند يادگيري ، به تعبير ميهر(1984)سرمايه گذاري كندŒ روان شناسان پرورشي به اين نتيجه رسيده اند كه مجموعه اي از عوامل ، متغييرها يا سازه هاي دروني و بيروني در انگيختن دانشجو به يادگيري و مشاركت فعال او درفرآيند آموزش دخيل هستند. از غريزه ، سايق ، نياز و مشوق گرفته تا علاقه ، كنجكاوي ، سبك اسناد، باور كنترل ، توانمندي ، انتظار، تلاش براي پيشرفت ، تا فشار والدين ، فشارهاي همسالان ، سوداي زندگي و معاش ، جملگي مي توانند، در تعاملي پيچيده بر نظام انگيزشي دانشجو كارساز افتند و رفتار آموزشي و يادگيري او را شكل دهند. نظام آموزش عالي كشور و در متن آن ، دانشگاهها و موسسات آموزش عالي ، با دشواريهاي فراواني روياروي هستند. همه ساله منابع مالي و مادي هنگفتي ، چه در بخش دولتي چه در بخش خصوصي هزينه مي شود. شواهدي در دست است كه يكي از اساسي ترين درون داده هاي اين نظام ، يعني دانشجو، پس از ورود به دانشگاه از لحاظ عملكرد و پيشرفت در آموزش به سوي سطح ميانين يا متوسط گرايش يافته است .