مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - نامگذاري در ايران : نام افراد و نام جاي ها، براساس يك بررسي اجمالي برروي شهر تهران و ساكنان آندر سده اخير

چكيده :

هدف از پژوهش حاضر دستيابي به ماهيت "نامگذاري " در ميان ايرانيان و تحول آن در سده اخير مي باشد. بدين منظور شهر تهران به لحاظ داشتن ويژگيهاي سياسي ، اقتصادي و فرهنگي خاص انتخاب شد. از آنجا كه اين پژوهش دو زمينه موضوعي متفاوت (نام افراد و معابر) را در بر مي گيرد، دو روش متفاوت به نامهاي روش سندي و روش توصيفي بكار گرفته شده اند. در روش سندي از اسناد، اطلاعات رسمي ، كتابهاي معتبر و تعدادي از نقشه هاي تهران (سالهاي 1268، 1315، 1361) استفاده شده است ، در صورتيكه وسيله بكار گرفته شده در روش توصيفي نمونه گيري مي باشد. اين پژوهش نشان داد كه : الف : نام افراد 1) عامل اجتماعي نامگذار براي افراد، خانواده است در جامعه پدرسالاري معمولا پدر و بستگان او در اين كار موثر مي باشند. 2) گزينش نام كودكان عموما امري انتخابي است ، ليكن گزينش نام خانوادگي انتخابي است . 3) عامل نامگذارنده با توجه به چهار عامل براي افراد نامگزيني مي كند: يا توجه به نوع نامي كه براي زمينه نامگذاري مناسب است . باتوجه به خود نام گيرنده ، با توجه به آنچه از نظر خود او مطلوب است و با توجه به آنچه از ديدگاه جامعه مطلوب است .