كليدواژه زبان طبيعي :
زبان فارسي , زبان و زبان شناسي , تحليل سبكي , گلستان , بررسي آوايي , بررسي معنايي , شعر فارسي , سعدي ، مصلح بن عبدالله , بررسي دستوري
چكيده :
رساله حاضر باب اول گلستان سعدي را مورد تحليل سبكي قرار داده است . اين تحليل در سه بخش : آوايي ، معنايي ، و دستوري انجام گرفته است . بررسي آوايي اين پژوهش نشان داد كه گرايش سعدي بيشتر به سوي استفاده از هجاي CV و سپس CVC و CVCC مي باشد. از ميان همخوانها، بيشتر همخوانهاي انفجاري و بعد سايشي ها، غنه ها، روان ها مورد استفاده قرار گرفته اند. از ميان واكه ها، واكه هاي باز بيشتر از نيم بسته هاي و نيم بسته ها بيشتر از بسته ها بكار رفته اند. از ميان خوشه هاي دو همخواني ، خوشه هاي انفجاري - سايشي در درجه اول سپس خوشه هاي دوهمخواني ، خوشه هاي انفجاري - سايشي در درجه اول سپس خوشه هاي روان - انفجاري و غنه - انفجاري قرار دارند. واژه هاي بسيط بيشتر از واژه هاي تركيبي و مركب بكار رفته اند. واژه هاي بسيط دو هجايي بيشتر و چهار هجايي كمتر هستند. تشبيه ، استعاره ، كلمات مهجور و دور از ذهن در گلستان كمتر ديده مي شود. آوردن حكايت هاي عبرت آموز و سرشار از پند و حكمت همراه با آيات قرآني و احاديث نبوي از اختصاصات گلستان است . بررسي معنايي اين كتاب نشان داد كه سعدي جبري مذهب و پيرو آيين پراگماتيسم است .
