كليدواژه زبان طبيعي :
قرص سالبوتامول , روش دارويي , زودرس , ددانشگاه علوم پزشكي شيراز 76-75 , زن , زايمان , زنان , بهداشت مادر , پرستاري , آموزش
چكيده :
مطالعه حاضر يك پژوهش نيمه تجربي است كه به منظور مقايسه عوارض و كارايي 2 روش دارويي (سالبوتامول و ايزدكسوپرين ) جهت درمان درد زودرس زايماني در مراجعين به بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شيراز، صورت گرفته است . روش نمونه گيري ، از نوع آسان مبتني بر هدف بوده است . در اين پژوهش تعداد 180 بيمار مبتلا به درد زودرس زايماني كه داراي شرايط پژوهش مي باشند، انتخاب و 100 نفر تحت درمان با سالبوتامول و 80 نفر تحت درمان با ايزوكسوپرين قرار گرفته اند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه مي باشد و اطلاعات از طريق مصاحبه و مشاهده طي چند مرحله جمع آوري شده است و كليه بيماران از زمان بستري در بيمارستان تا زمان زايمان پيگيري و ارزيابي شده اند. يافته هاي اين پژوهش در 18 جدول خلاصه شده است . روشهاي آماري مناسب براي تجزيه و تحليل داده ها در اين پژوهش ، استفاده از آمار توصيفي و استنباطي بصورت بصورت جداول فراواني مطلق و درصد بوده است و از تست هاي مناسب آماري ، عمدتا" مجذور كاي وتي - تست استفاده شده است . يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بيشترين سن شيوع درد زودرس زايماني بين 34-32 هفتگي مي باشد و شايعترين علامت آن كمردرد و انقباضات دردناك رحمي است . نتايج ديگر نشان مي دهد كه حداكثر نمونه ها، در 2 گروه با مصرف داروهاي فوق 3 هفته و يا بيشتر تعويق در زايمان داشته اند و از اين نظر اختلاف معني داري بين 2 گروه مشاهده نشده است بطوريكه ميانگين سن حاملگي گروه سالبوتامول 36/8 هفته و در گروه ايزوكسوپرين 37/4 هفته بوده است . البته درصد عود مجدد درد زودرس زايماني در گروه سالبوتامول بيشتر مي باشد و با 2 P./... < اختلاف معني داري وجود دارد. از نظر عوارض حاصله ، كاهش معني داري در بروز تهوع و استفراغ ، لرزش ، سردرد و سرگيجه ، تنگس نفس ، درد قفسه سينه و اضطراب و بي قراري در ميان افرادي كه ايزوكسوپرين مصرف كرده اند....
