چكيده :
قبل از كشف انسولين اكثر زنان مبتلا به ديابت نازا مي ماندند و اگر هم حامله مي شدند خطرمرگ و مير براي مادر و نوزاد زياد بود ولي پس از اين كشف بر تعداد دختران ديابتيكي كه با درمان قدرت باروري پيدا مي كنند افزوده مي شود خطراتيكه در حين حاملگي در زنان ديابتيك وجود دارد هميشه جان مادر و نوزادان را تهديد مي كند. امروزه تست هاي مختلفي براي تشخيص انسولينوژنيك علاوه بر تست تحمل گلوكز خوراكي استاندارد در حاملگي مصرف مي شود. حاملگي روي ديابت اثر مي گذاردو عامل بروز بيماريهايي مي گردد. اسيدوز مادر معمولي ترين ضايعه اي است كه در حين حاملگي روي جنين رخ ميدهد. امروزه زايمان زودرس بطور وسيعي به عنوان يك وسيله نجات تلقي مي شود. متد زايمان بايد فوري باشد كه زمان رضايت بخش و با كمترين اثرات زيان بخش روي مادر و جنين همراه باشد. چنانجه بيماري شديد و حاملگي توام با عوارض باشد و زايمان موفقيت آميز نباشد و پيشرفت نكند و ميزان استربول پايين باشد و يا بطور خطرناك سقوط كند سزارين انجام مي گيرد.
