كليدواژه زبان طبيعي :
صنعت , توزيع درآمد , ايران , 1342 , 1354 , شهر , روستا , درآمد صنعتي , سرمايه , رشد , بخش اقتصاد , مخارج عمراني , كشاورزي
چكيده :
اين مطالعه اثرات مخارج عمراني دولت در بخشهاي كشاورزي و صنعت را بر توزيع درآمد در ايران بررسي مي كند.دوره مطالعه 1342 تا 1354 مي باشد.اثرات اين نوع مخارج بر روي تفاوت درآمد در شهر و روستا، اختلاف درآمد در بخش روستايي (كشاورزي ) و نيز در بخش شهري (صنعتي ) بررسي شده است .روش كلي مطالعه تشريحي است اما از آمار و ارقام كمي در هر جا كه امكان پذير بوده استفاده شده است . چنين دريافت شد كه بخش عمومي (دولتي ) بطور سريع همراه با افزايش فراوان مخارج عمراني رشد كرده است .اين مخارج بدون شك اثرات قابل توجهي برروي توزيع درآمد در جامعه ، بخصوص اختلاف درآمد شهر و روستا باقي گذاشتند.در بخش كشاورزي اين آثار به زيان توده هاي محروم روستايي و به سود اقليت زمينداران و سرمايه داران بزرگ بود، و در نتيجه عدم برابري شديد منطقه اي را باعث گرديد.مخارج دولتي در بخش صنعتي عموما به سود صنايع بزرگ مدرن ، سرمايه بر و شهري و به زيان صنايع كوچك ، سنتي و كاربر بود. اين الگوي تخصيص مخارج عمراني باعث سرمايه برشدن تكنولوژي توليد و نيز تمركز بخش صنعتي گرديد. بنابراين براي ايجاد برابري بيشتر، دولتي مورد نياز است كه واقعا مصمم به بهسازي وضع اكثريت كم درآمد و فقير باشد
