چكيده :
اومانيسم يا انسان‌گرايي عنوان جرياني نظري است كه در دوره رنسانس رخ داد. محور اين جريان تاكيد برارزش‌هاي انساني در مقابل تحقير انسان بود. گويي اومانيسم از طرفي معرف جهاني زيبا و فراخ به جاي جهان زهداني مسيحيت و تساهل در مقابل جبرگرايي كليسايي و از طرف ديگر معرف خردگرايي توام با ادبيات و هنر و اخالق در برابر جزم‌گرايي فلسفي و نهايتا ارايه‌دهنده برنامه آموزشي تربيتي در مقابل برنامه مدرسي رايج در قرون وسطي و برنامه مدارس رهباني بود. اين برنامه بيش از فلسفه برادبيات و زبان‌شناسي و موضوعات تاريخي استوار بود...
