كليدواژه زبان طبيعي :
شعر نو , اوضاع سياسي , منتقد , تعهد , بخش زبان و ادبيات فارسي , جيغ بنفش , ايران , شعر , شاعر , نقد , نظم , 1332-1290
چكيده :
نقد شعر در پيش از مشروطه ، بيشتر نقد مبتني بر تناسب معنا، ارزشهاي اخلاقي و اصول و قواعد بلاغي و فني بوده است و با معيارهاي اخلاقي ، ذوقي و قواعد سنجيده مي شده است . هرچه از آعاز شعر فارسي به جلوتر مي آييم ، بر اهميت نقد بلاغي و ادبي افزوده مي شود و در فاصله سده هاي شش تا ده هجري به حد اعلاي خود مي رسد تا اينكه در دوره صفويه ، توج به صنايع معنوي و بلاغي ، بر توجه به صنايع لفظي و قواعد زباني مي چرخد، اما در دوره قاجار مجددا" صنايع لفظي و توجه به قواعد و استحكام زباني اهميت مي يابد تا سرانجام در دوره مشروطه نقد و اخلاقي و اجتماعي قون مي گيرد و از اهميت صنايع لفظي كاسته مي شود. ...
