مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري

چكيده :

استان فارس از گذشته هاي بسياردور مورد توجه محققين ، پژوهشگران ، جهانگردان ، و به طوركلي مورد عنايت عموم بوده است و شيراز پايتخت آن كه مهد شهر و عرفانش خوانده اند و چون نگيني در ميان اين استان مي درخشيده نام آنرا پرآوازه تر كرده است . اما فارس پيش از آنكه شيراز مركزيت يابد و دارالحكومه شود نيز داراي ارزش و اعتبار ويژه اي بود. يعني از همان زمان كه قوم پارس دراين سرزمين (كه نام خود را از آن قوم گرفته است ) مقام گرفت و از آنجا سيادت خود را برديگر اقوام به منصه ظهور رسانيد و حدود 630 سال بر فلات ايران و اقوام تحت سلطه خود، فرمانروايي كرد. در طي اين دوران طلايي ، فارس تنها به لحاظ سياسي حايز اهميت نبود بلكه موقعيت فرهنگي و مذهبي آن نيز درخور توجه بود. چراكه فارسيان به حق ، عنوان حافظان آيين و سنن ديرين را اختيار كردند و حتي در اواخر دوره ساساني يعني زماني كه ديگر ايرانيان ، بلحاظ ظلم و فشار بي حد اشراف و موبدان زرتشتي متحمل لطمات شديد مادي و معنوي شده از قوانين سخت و خشن آيين زرتشتي حربه اي كه در دست قدرمتمندان بود، بجان آمده بدنبال مفري مي گشتند، اينان همچنان در آرامش به حفظ و حراست آداب و عادات ديني خود اشتغال داشتند و حتي پس از حملات اعراب مسلمان ، اين منطقه محلي امن براي خاندان شاهي و طبقات اشراف و بطوركلي گريزندگان از ورطه خطر و بلا، محسوب مي شد. ...