كليدواژه زبان طبيعي :
سويا , خاك , موادآلي , رطوبت , ذرت , ساقه فرعي , بوته , گره , غلاف , بخش زراعت , بسته , محصول , بذر
چكيده :
اثرات بقاياي گندم و روش هاي مختلف خاك ورزي بر دو واريته سويا در كشت مضاعف (گندم -سويا) در سال 1375 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي اصفهان بررسي گرديد. آزمايش با كرتهاي دوبار خرد شده در قالب بلوكهاي كامل تصادفي و سه تكرار اجرا گرديد. فاكتور اصلي شامل دو تيمار سوزاندن و حفظ بقايا و فاكتور فرعي روش هاي مختلف خاك ورزي شامل گاوآهن برگرداندار، چيزل ، ديسك و عدم خاك ورزي بود. دو واريته هابيت و استيل به عنوان عامل فرعي فرعي در نظر گرفته شدند. در اين آزمايش تيمار سوزاندن بقايا به لحاظ دارابودن استقرار بهتر بوته و احتمالا تسريع در جذب مواد غذايي خصوصا در اوايل دوره رشد خصوصيات رويشي بهتري نسبت به تيمار حفظ بقايا داشت و در نهايت عملكرد دانه بيشتري نيز توليد كرد. در روش هاي خاك ورزي با گاوآهن برگرداندار و چيزل ، خصوصيات رويشي و عملكرد دانه يكساني مشاهده شد، اين دو روش خاك ورزي در تيمار سوزاندن بقايا در كليه مراحل نمونه برداري وزن خشك برگ و غلاف بيشتري در واحد سطح ايجاد كردند و در نهايت بيشترين عملكرد دانه را نيز داشتند. صفاتي همچون تعداد غلاف و تعداد دانه در بوته و تعداد غلاف در گره تحت تاثير عوامل آزمايشي قرار نگرفتند، هر چند افزايش غير معني دار در تيمار سوزاندن بقايا و روش هاي خاك ورزي با گاوآهن و چيزل براي اين صفات مشاهده شد. تعداد گره ، غلاف و دانه در ساقه اصلي نيز در تيمار سوزاندن بقايا و روش هاي خاك ورزي با گاوآهن و چيزل افزايش معني داري را نسبت به ساير تيمارها نشان دادند...
