كليدواژه زبان طبيعي :
عرفان , مولوي , جلال الدين محمدبن محمدعطار , مثنويهاي عطار , ادب فارسي , مثنوي مولانا , شعر فارسي , محمدابراهيم
چكيده :
مثنوي بزرگترين اثر عرفان شعر فارسي تنها كتابي است كه به زبان شيوا عمده ترين مباحث عرفان اسلامي را بيان كرده و توانسته است بيشترين خواننده را تا به امروز جلب كند. از آنجا كه الگوي مولانا در تاليف اين كتاب مثنويهاي سنايي و عطار بوده و بسياري از مباحث آن در اين كتابها وجود داشته ، اما مثنوي با اقبال بيشتري روبرو شده است ، لازم مي نمود كه ابعاد اين آثار بررسي شود و بخصوص مثنويهاي عطار با اين كتاب سترگ مورد مقايسه قرار گيرد. لذا از آثار مسلم عطار، اسرارنامه ، الهي نامه ، منطق الطير و مصيبت نامه انتخاب شد و در حد ضرورت از آثار ديگر او، از جمله ديوان و مختارنامه و تذكره الاولياء و نيز آثار ديگر مولانا همچون فيه مافيه و ديوان شمس تبريزي استفاده گرديد و عمده ترين مباحث عرفاني مطرح شده در اين آثار مورد بررسي قرار گرفت و مشتركات و تفاوتها در حد لزوم باز نموده شد و سعي گرديد با ذكر نمونه هاي كافي داوري بصورت مستند صورت پذيرد اين آثار از نظر مباني فكري بسيار به هم نزديك مي باشند اما در شيوه بيان و نحوه استفاده از قصه ها و تمثيلات و نيزنظم و ارتباط منطقي با هم متفاوتند و مولانا با علم به اين موضوع در بيان افكار و ارايه آن شيوه اي خاص خودش پيش گرفته است كه در نوع خود بي نظير و از نظر مخاطب بسيار جذاب باشد و بتواند كليت انديشه هاي مورد نظر را حفظ كند و در عين حال ارتباط پنهان گفتاري با مخاطبان گوناگون برقرار نمايد و زنده و پويا بماند.
