مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي پروسپكتيو بيماران مبتلا به نوروپاتي ديابتيك

چكيده :

1- نوروپاتي تظاهر ديررس بيماري است و معمولا" چند سال پس از شروع ديابت تظاهر مي كند. 2- نوروپاتي به سن و جنس بيماران ارتباطي ندارد و همه بيماران مورد تحقيق پس از چند سال دچار اين عارضه شده بودند. 3- نوروپاتي ديستال و قرينه حسي و حركتي با برتري حسي همراه با تظاهرات اتونوميك ، شايعترين نوع نوروپاتي ، بيماران ديابتيك است . 4- برجسته ترين شكايت اين بيماران ، پارستزي در بخش ديستال اندامها است . 5- اختلال حركتي ، در مقايسه با اختلال حسي ، تابلوي برجسته بيماري را تشكيل نمي دهد. به استثناء يافته Objective كاهش رفلكس آشيل كه در اكثر بيماران يافت مي شود. 6- تظاهرات اتونوميك به ويژه ديسفونكسيون دفعي در اكثر بيماران همراه با علايم حسي به صورت برجسته ترين تابلوي اتونوميك بيماري مي باشد. 7- اكثر بيماران بدون عوامل هشدار دهنده ديگر بودهد و شايعترين اين عوامل پرفشاري است . 8- يافته هاي معاينه ته چشم بصورت تغييرات عروقي ديابتيك فقط در 20 درصد بيماران يافت مي شود. 9 FBS - در اكثر بيماران در هنگام تهيه گزارش تحقيقاتي بالاي سطح طبيعي مي باشد و اكثرا" گليكوزوري دارند كه ارتباط مستقيم بيماري با كنترل نامطلوب ديابت و شيوع نروپاتي را تاكيد مي كند