عنوان :
دستور زبان ارمني كهن اثر آ.آ.آ براهاميان
پديدآورندگان :
دومانيان واهه نويسنده , حق نظريان نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
آبراهاميان ، آ.آ.آ , زبان و زبانشناسي , زبان ارمني كهن , مسروپ ماشتوتس , بررسي دستوري , دستور زبان ارمني
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
بررسي دستور زبان ارمني كهن موضوع پژوهش حاضر است . الفباي ارمني كهن خود نماينده ارزش آواهاي موجود اين زبان است . در الفباي مسروپ Mesrop براي هر واجي ، نويسه اي منظور گشته بود به قسمي كه وقتي اين الفبا ساخته و بكار بسته شد ارزش آواهاي ثبت شده توسط آن عينا هماني بود كه از گفتار آن بر مي آمد. ارامني كهن داراي 36 واج بود و براي نشان دادن ارقام در تاريخ ادبيات و نوشته هاي چاپ سنگي ارمني از ارزش عددي ترتيب الفبا استفاده به عمل مي آمد. به علت تغييرات آوهاي اين زبان در طول تاريخ ، در حال حاضر متون ارمني كهن با تلفظ جديد خوانده مي شود، لذا براي خواندن متون اصلي باتلفظ جديد بايد دگرگوني تلفظ در واكه ها و همخوانها و تركيبات دوحرفي و سه حرفي را منظور كرد. محل تكيه در كلمات ارمني كهن ثابت بوده و برروي واكه آخرين سيلاب قرار مي گيرد. در ارمني كهن اسم ، صفت ، ضمير، عدد و همچنين تعدادي از مصدرها در مقام اسم و صفت صرف مي شوند. اسم در ارمني كهن با شش حالت صرفي كه عبارتند از حالت فاعلي ، ملكي ، مفعول به اي ، مفعول صريح ، مفعول ازي و حالت مفعول بايي شناخته مي شوند. صرف اسم توسط اجزاء نماينده نوع صرف معين مي گردد. بدين علت هم نوع صرف بوسيله اين اجزاء به دو نام صرف داخلي و خارجي نامگذاري مي شود.
