عنوان :
بررسي مباحث تجويد از ديدگاه آواشناسي جديد
پديدآورندگان :
يارمحمدي لطف الله نويسنده , دهقان رحيم نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تربيت مدرس
كليدواژه زبان طبيعي :
زبان عربي , زبان عربي , اصطلاحات تجويد , آواشناسي جديد , آواشناسي قرآن , زبان و زبانشناسي
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
رساله حاضر مباحث تجويد از ديدگاه آواشناسي جديد را مورد پژوهش قرار داده است . در اين بررسي تعريف و توضيح مطلب تجويد و آواشناسي ، مطالعه اي مجدد از تجويد براساس مطالب مطروحه از طرف آواشناسي جديد به عمل آمده تا بدينوسيله پيوند و قرابت بين اين دو علم كشف شده و براي صاحبان هر يك زبان ديگر قابل فهم باشد. تجويد (مصدر باب تفعيل ) از جودت در لغت به معناي نخستين ، تكميل و نيكو گردانيدن آمده است . تجويد در اصلاح قرايت عبارتست از اداء حرف از مخرجش با اعطاء "حق " "مستحق " آن حرف ، حق عبارتست از صفات لازمه آن حرف يعني خصوصياتي كه حرف در حالت انفراد و بدون تركيب در كلمه داراست مانند جهر، همس ، شدت ، و غيره ، و مستحق حرف احكامي است كه براي حرف در تركيب با حروف ديگر و حركات مختلفه پيش مي آيد. مانند تفخيم ، ترقيق ، اظهار، و غيره . در تجويد هم مانند آواشناسي مبناي كار اصوات است . در تجويد برخلاف آواشناسي جديداين مبنا "حرف " ناميده شده است . تجويددانان حداقل در گفتار تمايزي بين حرف و صوت قايل نيستند و در عين حال كه حرف را بكار مي برند، اما مراد آنها از حرف غالبا صوت است . عدم رعايت تمايز بين حرف و صوت و خلط گفتار و نوشتار، مصوتهاي بلند را حروف ساكن دانستن ، بكار بردن اصطلاحاتي از قبيل مفتوح ، مكسور و مضموم ، اختلاف برسر تعداد، قرار دادن همزه در برابر الف ، ابهام د فهم تنوين ، طرح كردن حرف متحرك در برابر ساكن و ... منتهي مي شود.
يادداشت :
دانشگاه تربيت مدرس
