عنوان :
اشكالات فارسي زبان (تهراني ) در يادگيري زبان عربي (حجازي )
پديدآورندگان :
قريب معصومه نويسنده , ثابت نژاد محمود نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تهران
كليدواژه زبان طبيعي :
زبان فارسي , زبان عربي , يادگيري زبان عربي , زبان وزبانشناسي
دامنه موضوعي :
علوم انساني
چكيده :
رساله حاضر اشكالات فارسي زبانان را در يادگيري زبان عربي از نظر آوايي و پاره اي از مقولات ساختي يا تركيبي بررسي نموده است . مقايسه نظام آوايي دو زبان عربي و فارسي نشان مي دهد كه درجه بازي تنها مشخصه تمايز دهنده واكه هاي سه گانه در عربي است در حاليكه زبان فارسي با داشتن 6 تمايز دهنده واكه هاي سه گانه در عربي است در حاليكه زبان فارسي با داشتن 6 واكه داراي مشخصات تمايز دهنده پيشين / پسين و بازي / بستگي /نيم بازي است . در همخوانها تلفظ بعضي از همخوانهاي عربي با نشانه هاي نوشتاري "ح "ع "ق "ث "ذ"ص "ض "ط"ظ" براي فارسي زبانان مشكل است . مقايسه دستوري اين دو زبان نشان داد كه ساختمان واژه در دو زبان كاملا متفاوت است زيرا زبان فارسي زبان تركيبي ولي عربي زبان صرفي است . زبان عربي داراي قالبهاي مشخص و پيش ساخته اي است كه به اين قالبها "باب " مي گويند. تفاوت شكل و تعداد و كاربرد ضماير در دو زبان خود موضوعي است كه براي فارسي زبانان ايجاد اشكال مي نمايد. ضمير در فارسي 6 صورت دارد كه خصوصيات متمايز كننده در آن گوينده ، مخاطب و عدد است . در حاليكه ضمير در عربي داراي 14 صورت است كه در آنها علاوه بر خصوصيات مذكور، مشخصه جنس (بجز در متكلم ) و در عدد تثنيه نيز مطرح است .
