48125

مقايسه تغييرات فسفاتازالكالن در راشيتيسم و راشيتيسم توام با سوء تغذيه

برادران رضا نويسنده , مرمرشاهي ابولفضل نويسنده

دانشگاه آذرآبادگان

دكتري

25

1357

فسفاتاز آلكالن خون به عنوان نمودار شدت استخوان سازي است . هنگامي كه استيو بلاستها با جديت به ساختن استخواني اشتغال دارند مقادير زيادي فسفاتاز آلكالن ترشح مي نمايند. عقيده بر اين است كه اين آنزيم به فعال ساختن رشته هاي كلاژن كمك كرده آنها را در ته نشين نمودن املاح آهكي ياري مي نمايد. مقداري زيادي از آنزيم فسفاتاز آلكالن به داخل خون انتشار مي يابد كه اين نماينده خوبي براي آگاهي از ميزان فعاليت سازي است . هنگاميكه ميزان فسفاتاز آلكالن خون از مقدار طبيعي پايين تر رود مي توان فكر كرد كه فعاليت استخوان سازي بدن كاهش يافته است ، در حالي كه افزايش آن نشانه تشديد استخوان سازي لااقل در قسمتي از بدن مي باشد. فسفاتاز آلكالن فقط در چند بيماري محدود از ميزان طبيعي كمتر مي شود كه از بين آنها بايد بخصوص هيپرتروييديسم و هيپرپاراتروييديسم را بايد ذكر كرد. در جريان نمو كودك ، بدنبال شكستگي هاي مهم استخوان در تمام بيماريهايي كه موجب انهدام استخواني شده و ترميم آن وظيفه استيو بلاستها باشد، مانند: راشيتيسم ، استيو مالاسي ، استييت فيبروكيستيك . در مواردي كه سوء تغذيه بطور اوليه به كاهش رشدي منجر مي گردد از ميزان طبيعي اين آنزيم كاسته خواهد شد.

1-1

فارسي