چكيده :
هدف اين تحقيق بررسي در جايگاه زنان در عصر عباسي در فاصله سالهاي 132-334 مي‌باشد. با ظهور اسالم به عنوان يك دين اعتقادي اين دين شامل مجموعه‌اي از قوانين و دستورات براي تك تك افراد جامعه بود كه مي‌بايست مجموعه‌اي از اصالحات را براي سعادت آنها در زمينه‌هاي مختلف اعتقادي، اقتصادي اجتماعي، و سياسي به اجرا در آورد. در اين امر زنان را نيز به عنوان اعضايي از اين اجتماع در بر گرفت. هر چند با اصالحاتي كه توسط پيامبر صورت گرفت بهبود وسيعي در وضع زنان ايجاد شد اما اين امر ديري نپاييد زيرا با روي كار آمدن امويان و كناره‌گيري از سيره و نست پيامبر نوعي رجعت به عصر جاهي آغاز شد و زن از صحنه فعاليت اجتماعي و سياسي كنار زده شد...
