چكيده :
آسم به عنوان بيماري كلينيكي كه با انسداد متناوب راههاي هوايي كه در فواصل حملات بيمار عاري از علايم مي باشد. تعريف مي شود. علايم اصلي بيماري شامل ويزينگ ، كوتاهي تنفس ، سرفه و گاهگاهي خلط چسبنده مي باشد. اغلب كودكان آسماتيك سابقه يا فاميلي قبلي از حالات آلرژيك دارند. اگزماروينيت آلرژيك از همراهان مهم آسم در تعداد زيادي از كودكان مي باشد. شيوع آسم در بزرگسالان حدود يك در صد بوده و خود نشان دهنده رهايي كودكان از آسم در سنين بالاتر مي باشد. سن كودك مبتلا به آسم خيلي مهم مي باشد. در سه سال اول زندگي خيلي از كودكان آلرژيك مستعد به عفونت قسمت فوقاني دستگاه تنفسشي بوده و از سرفه و خستگي و تب پايين رنج ميبرند. اگر بيماري در سنين 3- 4 سالگي شروع شود تشخيص اسان است ولي اگر در سنين شير خوراكي باشد تشخيص مشكل است . در مورد درمان آسم ابتدا بهتر است كه از اپي نفرين يك در هزار به ميزان 0.10 ml/kg زير جلد تا ماگزيمم سه دهم ميلي ليتر استفاده بشود و سپس نسبت به بقيه موارد درماني اقدام كرد.
