چكيده :
دوره نوزادي معمولا به چهار هفته اول زندگي اطلاق مي شود. علل ايمونولوژيك - متابوليك - آناتوميك - اجتماعي و محيطي و علل اكولوژيك ، عوامل پاتوفيزيولوژيك مساعد كننده نوزاد به عفونت مي باشند. نوزاد بطور كلي از سه طريق : حين حاملگي - حين زايمان و دوره نوزادي به عفونت آلوده مي شود. شايعترين عفونتهاي دوره نوزادي پنوموني ، سپتي سمي ، مننژيت باسهال همه گير و پريتونيت مي باشد. در درمان عفونت نوزادان هميشه بايد سه عامل : بيمار - ميكروب عامل عفونت و انتخاب دارو را در نظر داشت . ميكروارگانيسهاي باكتريال - ويرال ، قارچي ،انگلي همگي قادرند در نوزاد عفونت توليد كنند. در نوزاد داروهاي باكتريسيد بر باكتري استاتيك ارجحيت دارند. در موقعيكه عامل ميكروبي به كانامايسين مقاوم باشد از جنتامايسين يا پولي ميكسين B مي شود استفاده كرد. از آنتي بيوتيكهاي ديگر در مواردي كه انديكاسيون مطلق داشته باشد بايد استفاده شود.
