چكيده :
سندرم سيلياك يك اختلال تغذيه اي مزمني است كه در دوران شير خوارگي و كودكي ديده مي شود و در آن عيب اساسي متوجه اختلال در هضم و جذب مواد قندي و چربي است و در واقع اين سندرم يكي از آنتروپاتيهاي مزمني است كه بر روي عمل تغذيه و رشد اثر كرده اختلالات عميق بوجود مي آورد و بعضي از دانشمندان آنرا به نام اسپروي كودكان مينامند. تقسيم بندي اتيولوژيك سندرم سلياك بطريق زير صورت ميگيرد: 1- آنتروپاتي ناشي از گلوتن 2- بيماري سلياك ايديوپاتيك (استاتوره مزمن ايديوپاتيك ) 3- آنتروپاتي اگزوداتيو 4- بيماري فيبروكيشيك پانكراس يا نارسايي مادرزادي پانكراس 5- ساير علل كه باعث پيدايش سندرم سلياك ميشوند عبارتند از: انسداد ناكامل و مزمن روده يا عروق لنفاوي آن .عفونتهاي غيرگوارشي مزمن (مانند عفونتهاي دستگاه تناسلي ادراري )، عفونتهاي مزمن روده و آلودگيهاي انگلي (ژيارديا- لامبليا- آنتي بيوتيكهاي خوراكي - آلرژي گوارشي - قطع قسمت قابل توجهي از روده كوچك ، كوليت اولسرو) كمبود آنزيمهايي كه روي مواد قندي موثرند مثل لاكتاز- آترزي مجاري صفراوي و سيروز صفراوي . به طور كلي در درمان تمامي اختلالات كه منجر به سندرم سلياك ميشود بايد مواد غذايي كه مسيول محدويت نتايج آسيب جذب روده اي هستندبه كارروند جيره غذايي بايد از نظر پروتيين و كالري غني ولي از نظر چربي پست باشد قندهاي ساده (مونوساكاريدها و دي ساكاريدها) معمولا مضر نيستند و جهت ايجاديك كالري زياد مورد نيازند و مصرف پودر موز به مقدار زياد در درمان حالات مذكور بر اساس بالا بودن قندشان استواراست ،موادمعدني و ويتامينهاي محلول در چربي بايد در رژيم غذايي گنجانده شوند.
