چكيده :
درميان اعضاء اصلي بدن ريه آخرين عضوي است كه با تكنيكهاي اسكنينگ قابل مشاهده است و اين به علت فقدان ماده اختصاصي و بي خطري كه قابليت متابوليزه شدن را داشته باشد بوده است . هرگاه مواد راديواكتيوي كه اشعه گاما بيرون ميدهند، به غلظتهايي بيشتر از غلظتشان در قلب و نسوج پوشاننده آن به ريه برسند، ريه ها بوسيله اسكنينگ راديو ايزوتومي قابل مشاهده ميگردند. معلوم شده كه سوسپانسيونهاي ماكراگرگه آلبومين - يد 131 يا ماكرواگرگه آلبومين نشاندار با تكنيتوم 99 به ميزان قابل ملاحظه اي بي خطر و از نظر اسكن پرفوزيوني ريه در انسان موارد مناسبي هستند كه از لحاظ اندازه يك تا شش برابر اندازه گلبولهاي انسان بوده و بلافاصله پس از تزريق داخل وريدي در بستر آرتريولر - كاپيلري ريه متوقف مي شوند و ميزان كارايي و بازده آنها 9 تا 95 مي باشد. با تزريق به بيمار در وضعيت نشسته ، تصاوير اختصاصي مربوط به پخش خوني را در هر يك از چهار تابش استاندارد مي توان پيدا كرد. خلفي ، قدامي ، لاترال راست و چپ - اسكن هاي متداول با كوليماتورهاي كانوني تنها 2 تا 3 اينچ سطحي ريه را به خوبي نشان ميدهند، باين دليل تهيه حداقل دو تابش اسكينگ از قفسه سينه ضروري است .
