50690

آپانديسيت در حاملگي .

لهراسبي عبدالعلي نويسنده , نورهاشمي نويسنده

دانشگاه تبريز، دانشكده پزشكي و داروسازي و آموزشگاه عالي پرستاري

دكترا

50

1344

آپانديس استطاله ايست از قولون اعور كه از سطح داخلي آن 2 تا 3 سانتي در پايين سوراخ روده اي قولوني متورم ميگردد. طول آپانديس 7 تا 8 سانتي متر و عرض آن 4 تا 8 ميلي متر است . آپانديس مانند لوله اي استوانه اي شكل و نرمي است كه به توسط سوراخي به قولون اول باز ميشود اين سوراخ ندرتا داراي چين مخاطي است بنام دريچه ژرلاك . علت اوليه آپانديسيت عفونت حفره شكم و جدارهاي آپانديس است كه معمولا در اثر انتشار يك عفونت روده اي پيدا ميشود. ولي گاهي نيز او راه خون ميكروب ها به آپانديس ميرسد (مثل آپانديسيكه در اثر رودل يا آنژين يا گريپ استافيلوكوكسي به وجود مي آيد.) علت ابتدايي آپانديسيت خود عفونت است مخصوصا در زنان آبستن با وجود كلي باسيلوز شديد و يبوست كه عوامل كمكي است باعث ميشود كه كلي باسيل بر شدت خود بيافزايد كه اغلب باعث التهاب آپانديس ميشود. درآپانديسيت زن حامله هرگز نبايد منتظر يك تابلوي معين و ثابت شد بلكه پزشك و جراح بايد با مشاهده اولين علايم همكاري نزديك كنند. از علايم آن : انقباض جدار شكم - علايم موضعي - علايم عمومي (كه همان مسموميت عفوني صفاقي است ). كارهايي كه بايد در درمان زن حامله مبتلا به آپانديسيت به كاربرد: 1- به محض تشخيص آپانديسيت بايد تحت عمل قرار گرفت . 2- بايد قبل از عمل و در موقع عمل و بعد از عمل به بيمار براي جلوگيري از سقط جنين مرفين تزريق كرد. 3- اگر مريض در ماههاي آخر حاملگي مبتلا به عارضه آپانديسيت شود در صورتيكه پيداكردن آپانديس مشكل باشد و يا پيدا نشود. بايد اول رحم را هيستروتومي كرد و جنين را در آورد و بعد آپانديس را پيدا كرد و عمل كرد. 4- در ماههاي آخر حاملگي در صورتيكه آپانديس به ضمايم رحمي در فضاي چركي قرار گرفته باشد بايد رحم را هيستروتومي كرد و جنين را در آورد و آبسته را به خارج درناژ نمود چون بعد از زايمان آبسته متلاشي ميشود و توليد پروتونيت عمومي ميكند كه زندگي مادر به مخاطره مياندازد و در اين تحقيق چند اسبرواسيون بيان شده است .

1-1

فارسي