عنوان :
ايليوس پاراليتيك بعد از اعمال جراحي .
پديدآورندگان :
شربيانلو جليل نويسنده , انصاري ويكتوريا نويسنده
نام دانشگاه :
دانشگاه تبريز، دانشكده پزشكي
كليدواژه زبان طبيعي :
رده پزشكي پزشكي ايليوس پاراليتيك / روده ها.
چكيده :
ايليوس هاي پاراليتيك بعد از اعمال جراحي از مشكلات هميشگي جراحان مي باشد. براي اينكه ايليوس پاراليتيك بوجود آيد وجود 3 فاكتور لازم است كه عبارتند از1:- از بين رفتن پريستالتيسم . 2- از بين رفتن تونوس عضلاني . 3- نفخ پيش رونده روده ها. معمولا بعد از 6-12 ساعت پريستالتيسم روده ها باز مي گردد و اگر چنانچه روي خود روده دستگاري شده باشد اين مدت دو برابر خواهد شد. وقفه اي كه بعد از عمل جراحي شكم در پريستالتيسم بوجود مي آيد. در صورتيكه با 7 مورد ذكر شده در پايين همراه باشد تبديل به ايليوس پاراليتيك واقعي مي شود كه عبارتند از: 1- فعاليت پيش از حد سمپاتيك . 2- زمينه عصبي . 3- آماده كردن غلط بيماران . 4- آنوكسي آتوني و نفخ روده ها. 5- ورم روده ها. 6- اختلالات الكتروليت ها، پروتيين و حجم خون . 7- آويتامينوزها. مهمترين علامت ايليوس نفخ مي باشد كه اثرات نامطلوب آن عبارتند از: 1- ديستانسيون باعث آنوكسي و از بين رفتن تونوس عضلاني مي شود. 2- ديستانسيون باعث فشار بساير روده ها شده يك انسداد مكانيكي نسبي نيز بوجود آورده و باعث مي شود كه نفخ بيشتر شود. 3- باعث ايجاد سندرم شوك مي شود زيرا جريان خون را مختل كرده و زياد شدن قابليت نفوذ كاپيلرها موجب مي شود كه مقدار زيادي پلاسما وارد محوطه روده گردد. 4- ديستانسيون يك قوس روده از راه رفلكس مي تواند باعث Inhibition تمام روده ها بشود. 5- باعث فشار به قفسه صدري و ديافراگم شده . 6- باعث فشار بر عروق بزرگ شكم شده به تنهايي و يا در اثر ايجاد ترومبوز اختلال جريان خون بوجود مي آورد. وسيله تشخيص ايليوس راديوگرافي مي باشد. درمان ايليوس پاراليتيك طبي و كنسرواتيد مي باشد ولي گاهي هم مسايل جراحي مطرح مي شود. كه در عمل بايد از هر عامل تحريكي سمپاتيك در موقع عمل تا آخرين درجه امكان جلوگيري شود. عمل با سرعت كافي باشد. شكاف به اندازه كافي باشد كه دسترسي به عضو مربوطه به آساني صورت گيرد. از دستكاري بيهوده جلوگيري شود. از بيرون قرار گرفتن روده ها جلوگيري شود. از پيدايش چسبندگي جلوگيري شود. اصول درمان طبي شامل : 1- دكمپرسيون روده ها بوسيله لوله . 2- اصلاح وضع مايعات و الكتروليت هاي بدن . 3- ترميم پروتيين هاي از دست رفته . 4- تجويز ويتامين ها. 5- اكسيژن . 6- دارو. كه هر يك از اين موارد در اين تحقيق توضيح داده شده است .
