50889

داروهاي قي آور و اثرات فارماكوديناميكي آنها.

انگجي نويسنده , جهانبخش ناصر نويسنده

دانشگاه تبريز، دانشكده داروسازي

دكترا

39

1344

رده پزشكي پزشكي داروهاي قي آور/ اثرات فارماكوديناميكي .

داروهاي قي آور به سه دسته تقسيم مي گردند: 1- داروهاي قي آور مركزي . 2- محيطي . 3- مختلط. كه از داروهاي قي آور مركزي آپومرفين را مي توان نام برد و اين دسته از داروها در روي مركز اختصاصي قي اثر نموده سبب ايجاد قي ميگردند ولي از داروهاي قي آور محيطي كه اپيكا و امتيك در اين رده قرار دارند با تاثير در روي اعصاب حسي واگ سبب ايجاد قي ميگردند. داروهاي قي آور مختلط كه بازهم اپيكا و امتيك را بايد در اين رده نام ببريم هم در روي مركز قي و هم با تاثير در روي عصب واگ توليد استفراغ مي نمايند. معمولا آپومرفين را از راه تزريق زير جلدي بكار مي برند كه در هر تزريق 5 ميليگرم از اين دارو را مصرف مي كنند و روزانه دوبار مي شود دوبار اين دوز را تكرار كرد. دوز ماگزيماي آپومرفين در يك مرتبه و بيست و چهار ساعت 15 ميليگرم مي باشد. بهترين داروي قي آوري كه از راه دهان مي توان مصرف نمود مخلوط اپيكا و امتيك مي باشد زيرا محصول حاصل را مي توان اولا حداقل دوز امتيك مصرف كرد تا اثرات نامطلوب آن در روي سيستم قلب و عضلاني ظاهر ننمايد. ثانيا مزيت ديگرش اينست كه اثرش فوري ظاهر شده و مداوم بوده و داراي شدت كافي براي انجام عمل قي نيز مي باشد.

1-1

فارسي